မနက္ခင္း..
မနက္ ခင္းတိုငိးေနထြက္ာယာခ်ိန္ကို မိန္းေမါစြာၾကည့္ရင္းအိပ္တန္း၀င္ဆဲ..
မုန္တိုင္းထန္ေနေသာ အတ္တဖြဲ ့ပူေလာင္ျခင္းမ်ားကို ေရွာင္လႊဲၾကည့္ျခင္းေပါ့..
ရနံ ့မဲ့ပန္းေတြက ကြ်န္ေတာ့အတြက္ပဲဖူးပြင့္တယ္..
ျဖစ္တည္ရာ..
အရာရာတိုင္း ကြ်န္ေတာ့အတြက္မဟုတ္ေပမယ့္...
မဟုတ္ျခင္းေတြသာ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ အရာရာတိုင္းျဖစ္လာခဲ့တယ္..
ကြ်န္ေတာ္ေနေနရတာ အရွဳံးမ်ားဆိုတဲ ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပါ...
ေတာင္းတခ်င္း...
ကဲဗ်ာ..ေစတန္တံဆိပ္ခပ္ႏိွပ္ ထားတာ ကြ်န္ေတာ့နာမည္ေပၚမွာမ်ားလား..
ေကာင္းေသာအိမ္မက္ေတြေလာက္နဲ ့ပဲေပ်ာ္ရႊင္မွဳ အတြက္တင္းတိမ္ခ်င္တယ္..
ၾကင္နာမွဳဆိုတာေရာ..ခက္ေ၀းေ၀းပဲေနပါ..
မုန္းတိုင္းထဲက ေလေရာ...ေလေျပထဲကေလေရာ Oxygen ပါတာပဲ...
ကြ်န္ေတာ့ကိုမုန္တိုင္းထဲေရာက္ Oxygen ေတာ့ျဖစ္ခြင့္ေပးပါ..
သူမ်ားႏွေခါင္းေပါက္ေတြအသက္ရွဴႏို္င္ဖို ့ေပါ့...
ေၾကျငာျခင္း..
အခုမႏၱေလးမွာေရာက္ေနပါတယ္..မၾကာခင္blog ျပန္ေရးဖို ့ရွိပါသည္။
Donation from International students and workers from Malaysia via by Monestary
ကြ်န္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း
Sunday, February 17, 2008
ေပါက္ကြဲတတ္ခ်င္ရဲ ့ဗ်ာ..
Posted by BLANK PAPER at 5:10 AM
Labels: My old poems..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment