ေျမပံုထဲမွာ ၾကတ္ေျခခတ္လိုက္ခ်င္တဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ၾကီး...
ျပန္ေျပာျပခ်င္တဲ့ အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ..
မနင္းျဖစ္တာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္...
ခ်စ္သူ၊ မုန္းသူ တို ့လည္း ေမ့ကုန္ေနၾကျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့အေၾကာင္း..
ေလွာင္ရယ္သံေတြနဲ ့မ်ားၾကိဳမွာလား ဒီလမ္းမမ်ား...
အရင္က ဂ်စ္ကားၾကိဳက္တဲ့ကြ်န္ေတာ္..
အခု ဂ်ားကစ္ ခံရလို ့မုန္းျပီ..
ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေနက် မုန္ ့ဟင္းခါးဆိုင္ေလးေရာ...
ေ၀းကြာသြားေသာခ်စ္သူနဲ ့သူ ့ေကာင္ေလးကိုျပန္ေတြ ့ရင္ဘယ္လို ႏွလံုးသားနဲ ့ရင္ဆိုင္ရမလဲ..
ကြ်န္ေတာ္ေရွာင္ေနရေသာ အရက္နဲ ့အဆီအစိမ့္ေတြက သူမနဲ ့ျပန္ေတြ ့ရင္ဘာမွလုပ္မရ...
အူေၾကာင္က်ားနဲ ့ျဖတ္ခဲ့မိေသာ ကြ်န္ေတာ့အရင္က မမတစ္ေယာက္(သူလည္းတေယာက္ေယာက္နဲ့ေပါ့)...
ကြ်န္ေတာ္ ထပ္တူထပ္မွ် ၀ဋ္လည္ေနေၾကာင္း၀န္ခံဖို ့သက္သက္ျပန္ခဲ့မယ္..၀ဋ္ကြၽတ္ခ်င္ျပီဗ်ာ..
ေၾကျငာျခင္း..
အခုမႏၱေလးမွာေရာက္ေနပါတယ္..မၾကာခင္blog ျပန္ေရးဖို ့ရွိပါသည္။
Donation from International students and workers from Malaysia via by Monestary
ကြ်န္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း
Sunday, February 17, 2008
၀ဋ္...
Posted by BLANK PAPER at 5:56 AM
Labels: My old poems..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comments:
ဟား....မိုက္တယ္ေဟ့
စာသားေလးေတြ...
Post a Comment