“လွဴတာလည္း လက္ ယူတာ လည္း လက္”
သူေဌးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ က
ဘူဇြာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္နဲ႕တူသလို
ဟစ္တလာရဲ႕ ေသနတ္ပစ္တဲ့ လက္နဲ႕လည္းခပ္ဆင္ဆင္။
အေမ့ရဲ႕လက္က မာသာထရီဇာ လက္ျဖစ္ကာ
ခ်စ္သူက ေပၚလီယာနာ ကေလးရဲ႕ လက္
မင္းလက္၀ါး ရဲ႕ လက္နဲ႕ အေဖ့ လက္၀ါး တူညီတယ္။
ျမိဳ႕စားၾကီး ဒရက္ကူလာ ရဲ႕ လက္ေတြနဲ႕
လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ အတူတူထိုင္ခဲ့ ဖူးသလို
၀င္ပုေလြ လာဆင္ လိုလက္ေတြနဲ႕လည္း
အရက္ အတူတူ ေသာက္သံုးခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီေခတ္မွာ ေပါမ်ားလွတဲ့ ငတက္ျပားရဲ႕ လက္ေတြ
အေၾကာင္းသိေနသလို
စတာလင္လို လက္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ သူေတြကိုလည္း မုန္းမိတယ္။
ဂႏီၵ ၾကီးရဲ႕ လက္ ကရွားပါးသြားသလို
မြန္းရိုး လို လက္မ်ိဳးေတြ ေပါေပါလာတယ္။
စာဖိုးမႈးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္လို
ဘယ္အရာကို ဘယ္လို ပါးပါးလီွးရမလဲ ဆိုတာ
ေတြး ေနတဲ့ လက္ေတြ ရွိသလို...
ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရဲ႕ တရားေပးတဲ့ လက္ေတြလည္း ရွိတယ္။
ဒီေတာ့ လက္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာရင္...အဆံုးမဲ့ ပံုျပင္ .....။
“ယူတဲ့လက္ ”
“လွဴတဲ့လက္ ”
“ခိုးတဲ့လက္ ”
“ရိုက္တဲ့လက္ ”
“သက္တဲ့လက္ ”
“ဆိုးတဲ့လက္ ”
....လက္...လက္...လက္...လက္..
“ကၽြန္ေတာ့္တို႕လက္ကေရာ..ဘယ္သူလက္နဲ႕..တူသလဲ.”..။
(အေငြ႕ )
Wednesday, February 20, 2008
ငါတို့ဟာဘယ္သူ ့လက္ေတြလဲေဟ့...(အေငြ ့)
သိမ္:မယ္ (ကဗ်ာဆရာေစာေ၀)
အထပ္ထပ္ႀကဲခ်ေျခရာမ်ား
ႏွလံုးသားေပၚျမတ္ႏိုးစြာ
သိမ္းမယ္။
ဘာေၾကာင့္ပစ္ပစ္ဘယ္ေလာက္ပစ္ပစ္
မင္းမ်က္ေစာင္းေတြအားလံုး
အခ်စ္နဲ႔လဲၿပီး သိမ္းမယ္။
ျမင္လိုက္တာနဲ႔
စံပယ္ဖူးလို စူသြားတဲ့မင္းႏႈတ္ခမ္း
မ်က္၀န္းထဲမွာ သိမ္းမယ္။
ရင္ခုန္သံေတြအေပၚ
နင္းသြားတဲ့ မင္းေျခေဆာင့္သံ
နားႏွစ္ဖက္နဲ႔ သိမ္းမယ္။
အထပ္ထပ္၀ါးထားတဲ့
မင္းပီေကေလး
ေခါင္းထက္မွာ သိမ္းမယ္။
ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ခ်ာခနဲ လွည့္အထြက္
အက်ႌၾကားက မင္းခါးသားေလး
၀င္းမြတ္စြာ သိမ္းမယ္။
မင္းေခၽြးသုတ္ၿပီး လႊင့္ပစ္တဲ့
တစ္သွ်ဴးေပၚက အန႔ံေလး
အိပ္ကပ္ထဲမွာ အၿမဲသိမ္းမယ္။
အၿမဲမလစ္လပ္တဲ့ မင္းႏွလံုးသား
လပ္ရဲလပ္ၾကည့္အေတြးနဲ႔
သိမ္းမယ္။
အရမ္းခံစားၿပီး ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးေပးဖတ္လိုက္တဲ့
အခါအစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာ ဆုတ္ၿဖဲၿပီး
ဘာေၾကာင္တာလဲ ဆိုတဲ့မင္းအသံေလးနဲ႔ပဲ ထုပ္သိမ္းမယ္။
ရည္းစားတစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္အကူး
ထြက္က်သြားတဲ့ မင္းရယ္သံ
ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာ သိမ္းမယ္။
ေန႔ည ေတြးသမွ် အေတြးေတြအကုန္လံုး
မင္းသိမ္းသြားတဲ့အခါ
အႀကီးက်ယ္ဆံုး အ႐ံႈးတစ္ခု သိမ္းမယ္။
ရည္းစားဘ၀ စိတ္ေကာက္ရင္ရာထူးတက္တယ္တဲ့
ရည္းစားမဟုတ္ေသးေပမယ့္မင္းစိတ္ေကာက္ေနတာေလး
စိတ္နဲ႔ သိမ္းမယ္။
မေတြ႔မျမင္တာၾကာလို႔ ေမးတဲ့အခါဖ်ားေနတာ
အဖ်ားေတြ တသက္လံုးသိမ္းပါလား တဲ့
တံု႔ျပန္စကားလံုးမ်ားအိမ္မက္ထဲမွာ သိမ္းမယ္။
႐ိုက္ေတာ့မယ္လို႔မာန္ေစာင္ေနတဲ့
မင္းလက္ဖ၀ါးေလး
ပါးျပင္ေပၚမွာ သိမ္းမယ္။
အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔သာလိမ္းျခယ္ထားမိတဲ့
ဘ၀ေလးက်ားသစ္လက္
ငါးမန္းပါးစပ္နဲ႔တစ္ဟုန္ထိုး ဟပ္ဟပ္ေနတာ
မင္း ...ျပန္မအမ္းေတာ့ဘူးလားဟင္
သိမ္းခ်င္လို႔ပါ
သိမ္းမယ္။ ။
ေစာေ၀
ကိုေစာေ၀ကဗ်ာ..
ျမစ္ဆိုျပီးကူးတဲ့အခါ
တံလွ်ပ္ေတြ...
ကုိယ့္ ေျမဆိုျပီးေျပးတဲ့အခါ..
တိမ္တိုက္ေတြ...
ပန္းတိုင္မဲ့လိုက္ေနရျပီး
အရွံဳးသရဖူပဲထပ္..ထပ္ေနရ..
အဲဒါအရွံဳးပါပဲ..
သဘာ၀က်တဲ့အခါ
သိမ္းထားခ်င္တတ္ေလာက္ေအာင္လွပတယ္...
(ဆရာေစာေ၀)
